แด่หัวใจงดงามที่ถูกหลงลืม: หนังสือที่ปลอบโยนทุกความโดดเดี่ยว

Readers’ Garden เล่มที่ 115

หนังสือเล่มบางเพียง 200 กว่าหน้า แต่กลับใช้เวลานานกว่าที่คิด ไม่ใช่เพราะเนื้อหาเข้าใจยาก แต่เพราะทุกประโยคในเล่มนี้ชวนให้หยุดคิด ทบทวนอดีต ถามตัวเองว่า ปัจจุบันนี้ดีพอแล้วหรือยัง? และฝันถึงอนาคตที่อยากมี บางประโยคจุกอกจนต้องหยุดซับน้ำตา ก่อนจะพลิกไปหน้าถัดไป

แด่หัวใจงดงามที่ถูกหลงลืม เล่มนี้ค่อยๆ เปิดประตูความโดดเดี่ยวในใจเราออกมาอย่างหมดเปลือก ความรู้สึกที่เราพยายามปกปิดว่า “ฉันเลือกความโดดเดี่ยวเอง” ทั้งที่จริงแล้วเรารู้สึกเปราะบางและต้องการใครสักคน คำพูดหนึ่งในหนังสือที่ทำให้หัวใจอบอุ่นขึ้นคือ “ไม่ว่าจะรู้ตัวหรือไม่ก็ตาม เรากำลังถูกรักอยู่เสมอ”

ภาพวาด คำโปรย และนามปากกาที่ตกหลุมรักตั้งแต่แรก

สิ่งที่ซิสชอบตั้งแต่แรกเห็นคือ หน้าปกภาพวาดสีน้ำมันของหญิงสาวที่ถูกแต่งแต้มด้วยดอกไม้ และคำโปรยด้านหลังที่สะท้อนใจใครหลายคนที่เคยรู้สึกโดดเดี่ยวว่า 

“โปรดชื่นชมและยินดีกับความโดดเดี่ยวของคุณ เพราะหากคุณก้าวข้ามความทรมานของความโดดเดี่ยว คุณจะเป็นอิสระจากทุกอย่างและทุกคน” 

อีกสิ่งเล็กๆ ที่เราชอบคือ นามปากกาที่ทำให้เราสงสัยตั้งแต่แรกพบ ทำไมถึงเป็นผีเสื้อ? เมื่ออ่านจบถึงเข้าใจว่าคุณซิว เลือกนามปากกานี้เพราะหลงใหลในอิสระของการโผบินแบบไร้ทิศทางของผีเสื้อ ซึ่งผีเสื้อของคุณซิวอาจไม่ต่างจากก้อนเมฆในใจเรา ก้อนเมฆที่ลอยละล่องอย่างอิสระบนท้องฟ้า ทำให้เรายิ่งชอบหนังสือเล่มนี้มากขึ้นไปอีก

ซื้อหนังสือ: Shopee, นายอินทร์, SE-ED, Kinokuniya

ในเล่มนี้มีการแบ่งเนื้อหาออกเป็น 4 พาร์ทใหญ่ โดยแต่ละพาร์ทมีบทกวี เรื่องเล่าสั้น และภาพประกอบสีน้ำมันที่งดงาม:

1. Always keep yourself warm, no matter the ways
2. To enjoy the rainbow, be patient with the rain first
3. What is meant for you, will always find its way back to you
4. You are not alone; you are always loved by someone

ขอหยิบยกข้อความที่ชวนให้เราฉุกคิดและอยากกลับมาอ่านซ้ำๆ ไว้ที่นี่ค่ะ

เราไม่จำเป็นต้องทำอะไรเพื่อให้ใครรัก

หลายครั้งที่เราพยายามเอาใจคนอื่นเพื่อให้ถูกรัก คิดอยู่ในใจว่า “เขาชอบอะไร? เขาอยากได้ยินคำพูดอะไร? เขาอยากไปที่ไหน?” จนบางครั้งก็ลืมไปแล้วว่า “แล้วเราล่ะ เราชอบอะไร?”

“เราไม่จำเป็นต้องทำอะไรเพื่อให้ใครรัก เพียงแค่เป็นตัวเองในเวอร์ชันที่ดีที่สุดก็เพียงพอ” (หน้า 175) คำพูดนี้ทำให้เราฉุกคิดว่า ความรักทุกรูปแบบเริ่มต้นจากการเป็นตัวของตัวเอง การซื่อสัตย์ต่อหัวใจตัวเองจะดึงดูดคนที่เหมาะสมเข้ามาในชีวิต

ทุกความสัมพันธ์ ทุกคำพูด การกระทำ หรือการแสดงออกที่เราพบเจอในแต่ละวัน ล้วนส่งผลต่อเราในทางใดทางหนึ่งเสมอ ดังนั้นขอให้เราเลือกพาตัวเองไปอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดี อยู่ท่ามกลางคนที่ใส่ใจกับคำพูดและการกระทำ เพราะเราเองก็สมควรได้รับความสัมพันธ์ที่อ่อนโยนและเกื้อกูลหัวใจเสมอ

น่าเสียดายเหลือเกินที่เราไม่ได้แก่ไปด้วยกันอีกแล้ว

“เราได้พบเจอกันโดยบังเอิญ เราทำความรู้จักกัน ผูกพันกัน รักกัน ผ่านวันเวลาดีๆ มีช่วงเวลาวัยเยาว์ที่น่าจดจำร่วมกัน เราเติบโตขึ้น เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างมาพร้อมกันเสมอ… แต่สุดท้าย น่าเสียดายเหลือเกินที่เราไม่ได้แก่ไปด้วยกันอีกแล้ว” (หน้า 15)

ประโยคนี้กระทบใจจนอดไม่ได้ที่จะย้อนคิดถึงทุกความสัมพันธ์ที่เคยเกิดขึ้นในชีวิต ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนสนิทที่เคยตัวติดกัน คนรักที่เคยวาดฝันถึงอนาคต หรือคนที่เคยอยู่เคียงข้างในช่วงเวลาสำคัญของชีวิต

หลายความสัมพันธ์เลือนหายไปตามกาลเวลา และบ่อยครั้งมันเกิดจากความไม่ใส่ใจของเราเอง เราเคยคิดว่าคนเหล่านั้นจะอยู่กับเราตลอดไป แต่เมื่อวันหนึ่งเขาหายไป จึงตระหนักได้ว่า การรักษาความสัมพันธ์ให้ยืนยาวนั้นต้องใช้ทั้งความเข้าใจและความใส่ใจ

ซื้อหนังสือ: Shopee, นายอินทร์, SE-ED, Kinokuniya

คาเฟ่เซฟโซนแด่คนแปลกหน้า

“อยากเปิดร้านคาเฟ่ที่มีมุมอ่านหนังสือ แล้วมีมุมหนึ่งให้เขียนระบายความในใจใส่ผนังลบได้ มีมุมให้คำปรึกษาชีวิตกับคนแปลกหน้าโดยไม่ต้องเห็นหน้าตากันทั้งคู่” (หน้า 231)

อ่านถึงตรงนี้แล้วรู้สึกอบอุ่นหัวใจ ไม่คิดว่าจะมีใครสักคนที่มีความฝันเดียวกับซิส ความฝันของการสร้าง “เซฟโซน” เล็กๆ ในรูปแบบคาเฟ่ที่ผู้คนสามารถเข้ามาใช้เวลาเงียบๆ อ่านหนังสือ ระบายความในใจ หรือรับฟังและพูดคุยกับคนแปลกหน้าที่ไม่รู้จักกัน เพียงเพื่อแบ่งปันและปลอบโยนกันและกัน โดยมีบรรยากาศอบอุ่นของกาแฟ หนังสือ และการได้เชื่อมโยงกับผู้อื่นแบบไม่มีเงื่อนไข

แม้จะยังไม่ได้ทำสิ่งนี้ในร้านคาเฟ่ที่จับต้องได้ แต่ซิสพบว่าความฝันนี้เกิดขึ้นจริงผ่านเพจหนังสือเล็กๆ นี้ เพจที่เป็นเหมือนคาเฟ่ออนไลน์เล็กๆ ให้ผู้คนได้แวะเวียนมา แลกเปลี่ยนความคิด แบ่งปันความรู้สึก และรับฟังกันอย่างจริงใจ

สุดท้ายเล่มนี้ก็คงเหมือนที่คำนำว่าไว้ “หัวใจของหนังสือเล่มนี้เป็นเหมือนเพื่อนสนิทของใครสักคน เป็นวาฬอีกตัวที่อาจกำลังหลงทางและพร้อมที่จะจับมือแหวกวายหาทางไปเรื่อยๆ ในผืนน้ำกว้างใหญ่ไม่มีที่สิ้นสุด”

“พวกเราไม่ได้โดดเดี่ยวลำพัง”