#ReadersGarden เล่มที่ 49
กาลครั้งหนึ่งในป่าที่มีสัตว์นานาชนิดอาศัยอยู่ มีเม่นแคระผู้เข้าสังคมไม่เก่งอาศัยอยู่อย่างโดดเดี่ยว วันหนึ่งเม่นแคระที่รู้สึกเหงาตัดสินใจจะเชิญเพื่อนสัตว์มาเยี่ยมบ้าน แต่เขาไม่เคยชวนใครมาเยี่ยมบ้านเลย ซ้ำยังไม่เคยไปเยี่ยมบ้านใครด้วย เขาจึงเริ่มจำลองสถานการณ์การเยี่ยมบ้านสุดวุ่นวายขึ้นมาในหัวตัวเอง
Toon Tellegen นักเขียนชาวดัทช์ได้พาเจ้าเม่นแคระผู้โดดเดี่ยวมาอยู่เป็นเพื่อนชาวอินโทรเวิร์ตที่กำลังเหงาแต่กลัวการมีปฏิสัมพันธ์กับผู้อื่น โดยถ่ายทอดผ่านวรรณกรรมเล่มเล็ก ถึงฉันจะโดดเดี่ยว แต่ฉันก็ยังอยากอยู่คนเดียวอยู่ดี (Het verlangen van de egel) ความขัดแย้งในตัวเองของเม่นแคระนี้ ชาวอินโทรเวิร์ตคงเข้าใจเป็นอย่างดี
“ฉันอยากให้มีคนมาเยี่ยม แต่ก็ไม่อยากให้มีใครมาเยี่ยมเช่นกัน”
ถ้าส่งจดหมายเชิญไปแล้วมีคนมาเยี่ยมจริงๆ เม่นแคระก็ทำตัวไม่ถูก อยากจะทิ้งแขกไว้แล้วหนีกลับไปซุกตัวใต้ผ้าห่ม แต่ถ้าไม่มีใครตอบรับคำเชิญ เม่นแคระก็รู้สึกแย่
เม่นแคระขี้กังวลจมลงในความคิดของตัวเองตลอดเกือบ 200 หน้าของหนังสือ จำลองสถานการณ์ในหัวว่าสัตว์แต่ละตัวจะมีท่าทีอย่างไรต่อคำเชิญ เช่น ยีราฟผู้ตื่นเต้นคงจะพูดอยู่ฝ่ายเดียวไม่หยุดจนเม่นแคระอึดอัด, คางคกผู้มองโลกในแง่ลบคงจะพูดแต่เรื่องน่ากลัวและพองตัวระเบิดด้วยความโมโห, คู่หูต้วมเตี้ยมเต่าและหอยทากคงจะออกจากบ้านมากลุ่มแรกๆ แต่ผ่านไปจนหนังสือจะจบแล้ว ก็ยังเดินทางมาไม่ถึงครึ่งของครึ่งของครึ่งทางเลย, หรือวาฬผู้ร่าเริงคงหอบเอาทะเลมาด้วยจนทั้งป่าจมลงสู่ใต้น้ำ เป็นต้น
เม่นแคระคิดถึงเพื่อนสัตว์หลายสิบชนิด แต่ดูเหมือนว่าไม่มีใครเป็นแขกในอุดมคติของเขาเลย สุดท้ายจดหมายเชิญก็ว่างเปล่า เขาเลือกเส้นทางที่ปลอดภัยที่สุดคือ… การไม่ทำอะไรเลย
ซิสมองเห็นภาพตัวเองสะท้อนอยู่ในร่างของเม่นแคระขี้กังวลตัวนี้ นั่นทำให้เราทั้งเห็นใจและหงุดหงิด หลายครั้งเราอยากลงมือทำบางอย่าง แต่ก็ลังเลและมโนไปเองว่าคนรอบข้างจะคิดอย่างไร ทำให้การตัดสินใจล่าช้าหรือลงเอยด้วยการไม่ทำอะไรเลยเพราะปลอดภัยต่อความรู้สึกในตอนนั้น แต่มันก็กลายเป็นเรื่องที่มองย้อนกลับไปแล้วรู้สึกเสียดายมากๆ
หลังจากอ่านหนังสือเล่มนี้จบ ทุกครั้งซิสรู้สึกลังเลและเริ่มคิดมาก ภาพของเม่นแคระจะโผล่ขึ้นมาให้หัวและเตือนให้เราเลิกมโนและลงมือทำซะ
สำหรับคนที่โหยหามิตรภาพแต่เข้าหาคนอื่นไม่เก่ง คุณไม่จำเป็นต้องฝืนจนไม่เป็นตัวของตัวเอง ลองหมั่นสังเกตคนรอบข้าง แล้วคุณจะพบว่ามีผู้คนมากมายที่พร้อมจะเข้าหาชาวอินโทรเวิร์ตอย่างเราก่อน ขอแค่อย่าปิดใจ ลองตอบรับมิตรไมตรีด้วยความยินดีและค่อยเป็นค่อยไป
ซื้อหนังสือถึงฉันจะโดดเดี่ยว แต่ฉันก็ยังอยากอยู่คนเดียวอยู่ดี : นายอินทร์, SE-ED, Kinokuniya
เหมือนตอนจบของวรรณกรรมเล่มนี้ เมื่อเม่นแคระถอดใจแล้ว กลับมีเพื่อนสัตว์ตัวหนึ่งที่เข้าหาเม่นแคระก่อน ถ้าตอนนั้นเม่นแคระกลัวที่จะเปิดประตูต้อนรับ หรือยังมโนถึงสถานการณ์เลวร้ายต่างๆ ที่ไม่เคยเกิดขึ้น พวกเขาคงจะไม่ได้ใช้ช่วงเวลาแห่งการเยี่ยมเยียนที่สบายใจแบบนี้ไปด้วยกัน
