#TheatreClub เรื่องที่ 107
ผ่านไป 8 ปีนับตั้งแต่ปิดตำนานของแคตนิส เอฟเวอร์ดีน หญิงสาวผู้จุดไฟแห่งการปฏิวัติและปลดแอกชาวเขตปกครองทั้ง 12 ในภาพยนตร์ชุด The Hunger Games แม้เวลาจะล่วงเลย แต่เพลง The Hanging Tree ยังเป็นหนึ่งในเพลงโปรดที่ซิสเปิดฟังเสมอ เสียงร้องของ Jennifer Lawrence ทั้งเศร้าสร้อยและเปี่ยมด้วยพลังในบทของแคตนิส ทำให้ทุกครั้งที่ฟังรู้สึกทั้งสะเทือนใจและฮึกเหิมไปพร้อมๆ กัน
ในภาคใหม่ล่าสุด The Hunger Games: The Ballad of Songbirds & Snakes (2023) เราจะได้ย้อนกลับไปในยุคที่เกมล่าชีวิตยังไม่ได้กลายเป็นตำนาน การเดินทางครั้งนี้พาเราไปพบกับจุดกำเนิดของเกมและต้นกำเนิดของอสรพิษตัวร้ายอย่าง คอริโอเลนัส สโนว์ ประธานาธิบดีจอมเผด็จการแห่งแคปปิตอล
จุดเริ่มต้นของอสรพิษในคราบคนดี
คอริโอเลนัส สโนว์ ในวัย 18 ปี รับบทโดย Tom Blyth เด็กหนุ่มหน้าตาดี ฉลาด และเปี่ยมด้วยเสน่ห์ เขาเป็นนักเรียนอันดับหนึ่งของรุ่นจากตระกูลสโนว์ ชนชั้นสูงที่เคยรุ่งเรืองในเมืองหลวงแคปปิตอล แต่เบื้องหลังภาพลักษณ์ที่ดูเพอร์เฟ็กต์ ตระกูลของเขาตกอยู่ในวิกฤตล้มละลายจากการลงทุนผิดพลาดของพ่อ และความตายของเขต 13 ในสงคราม ทำให้เขาและครอบครัวต้องอยู่อย่างยากลำบาก
ความลำบากนี้กลายเป็นแรงผลักดันให้สโนว์ทะเยอทะยานอย่างไม่หยุดยั้ง ความกดดันที่ต้องดูแลคุณย่าและ ไทกริส ลูกพี่ลูกน้องเพียงคนเดียว บวกกับความกลัวต่อการสูญเสียทุกสิ่ง ทำให้เขาเริ่มก้าวเข้าสู่เส้นทางแห่งการตัดสินใจที่ยากลำบากและเต็มไปด้วยความท้าทายทางศีลธรรม
เกมล่าชีวิตปีที่ 10 และการทดสอบจิตใจ
ในปีที่ 10 ของเกมล่าชีวิต ซึ่งกำลังเผชิญกับปัญหาผู้ชมที่ลดลง ดร.โวลุมเนีย โกล (รับบทโดย Viola Davis) หัวหน้าผู้ควบคุมเกม ได้เสนอไอเดียใหม่ในการเพิ่มความสนใจ โดยให้เหล่านักเรียนหัวกะทิของแคปปิตอลรับบทเป็นพี่เลี้ยงให้กับ เครื่องบรรณาการ ที่ถูกเลือกจากเขตปกครอง
สโนว์ได้รับมอบหมายให้เป็นพี่เลี้ยงของ ลูซี่ เกรย์ แบร์ด (รับบทโดย Rachel Zegler) เด็กสาวจากเขต 12 ที่เป็นนักร้องเสียงไพเราะ แม้ลูซี่จะไม่มีทักษะการต่อสู้ แต่ความฉลาด ความช่างพูด และเสน่ห์ในตัวเธอทำให้ผู้ชมหลงรัก
ในขณะที่สโนว์และลูซี่ร่วมมือกันเพื่อชนะเกม ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เต็มไปด้วยความซับซ้อน ระหว่างความรักที่เริ่มก่อตัว กับความทะเยอทะยานที่ผลักดันให้สโนว์ต้องเลือกระหว่างการช่วยเหลือลูซี่เพื่อเอาชนะเกม หรือทำทุกวิถีทางเพื่อรักษาสถานะและศักดิ์ศรีของตระกูลตัวเอง
ความรัก ความฝัน และการเลือกทางเดินชีวิต
สิ่งที่ทำให้ภาพยนตร์เรื่องนี้โดดเด่นคือการแสดงของ Tom Blyth เขาแสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงในตัวละครสโนว์อย่างละเอียดอ่อน จากเด็กหนุ่มที่เต็มไปด้วยความหวัง ค่อยๆ กลายเป็นชายผู้ถูกครอบงำด้วยความทะเยอทะยาน ดวงตาที่เคยสดใสเริ่มมืดมนลงทุกครั้งที่เขาเผชิญหน้ากับการตัดสินใจอันโหดร้าย
ในขณะเดียวกัน Rachel Zegler ในบทลูซี่ เกรย์ แบร์ด ก็เป็นตัวละครที่น่าประทับใจ เธอไม่ได้ต่อสู้เก่งเหมือนแคตนิส แต่ความสามารถในการเอาตัวรอดและความช่างเจรจาทำให้เธอกลายเป็นตัวละครที่ไม่ธรรมดา และเป็นคู่หูที่เหมาะสมกับสโนว์
เซจานัส: เสียงสะท้อนแห่งคุณธรรม
อีกหนึ่งตัวละครสำคัญคือ เพื่อนสนิทของสโนว์อย่าง เซจานัส พลินท์ ลูกชายของครอบครัวเศรษฐีใหม่ที่ย้ายจากเขตปกครองมาสู่แคปปิตอล ทั้งสโนว์และเซจานัสต่างมีมุมมองที่ขัดแย้งกับความโหดร้ายของระบบเกมล่าชีวิต พวกเขาเกลียดชังเกมนี้ และแสดงออกด้วยการพยายามช่วยเหลือ เครื่องบรรณาการ ที่เขารู้สึกเห็นอกเห็นใจ
หากแต่ความแตกต่างทางฐานะ ทำให้สโนว์และเซจานัสเลือกเส้นทางที่แตกต่างกัน เมื่อสโนว์เริ่มมองโลกในแง่ความอยู่รอดและความทะเยอทะยาน ขณะที่เซจานัสตัดสินใจช่วยเหลือชาวอาณาเขตอย่างลับๆ โดยไม่ได้คำนึงถึงผลที่ตามมา สโนว์ที่รับรู้ถึงแผนการของเพื่อนต้องเผชิญกับการตัดสินใจครั้งใหญ่ เขาต้องเลือกระหว่างความภักดีต่อเพื่อน กับโอกาสที่จะใช้ความผิดพลาดของเซจานัสเป็นบันไดสู่ความสำเร็จ
นี่คือจุดเปลี่ยนสำคัญของสโนว์ แม้ในใจลึกๆ เขาอาจรู้สึกผิด แต่ความกลัวที่จะสูญเสียสถานะของตัวเองผลักดันให้เขาเลือก “ความอยู่รอด” มากกว่า “ความถูกต้อง” ความสัมพันธ์ที่แหลกสลายของทั้งคู่จึงไม่ใช่แค่จุดจบของมิตรภาพ แต่เป็นจุดเริ่มต้นของแนวคิดเผด็จการในตัวสโนว์
มิตรภาพที่เริ่มต้นอย่างบริสุทธิ์ค่อยๆ ถูกทำลายลงด้วยความทะเยอทะยานและความกลัวของสโนว์ มันย้ำเตือนเราว่า ในโลกที่เต็มไปด้วยความโหดร้าย บางครั้งคนที่เลือกจะ ยอมรับระบบ คือคนที่อยู่รอด ส่วนคนที่กล้าต่อต้าน มักถูกบดขยี้จนไม่เหลือแม้แต่ร่องรอยของความฝัน
˚‧｡⋆🤎⋆｡‧˚
เมื่อเรื่องราวดำเนินไป เราเริ่มเข้าใจถึงเหตุผลที่สโนว์กลายเป็น อสรพิษ ในโลกของ The Hunger Games ความฝันที่เขาตามหาและความรักที่เขาเคยมี กลายเป็นสิ่งที่ถูกบดขยี้ด้วยความกลัวและความอยากครอบครอง
ส่วนตัวแล้วซิสรู้สึกว่า ภาคนี้เป็นหนึ่งในภาคที่ดีที่สุดของจักรวาล The Hunger Games ชอบการสำรวจจิตใจมนุษย์ในช่วงเวลาที่ต้องเผชิญกับการตัดสินใจที่ยากลำบาก หนังแสดงให้เห็นว่าความทะเยอทะยานสามารถบดบังความรักและศีลธรรมได้อย่างไร
The Ballad of Songbirds & Snakes เป็นมากกว่าภาพยนตร์พรีเควล แต่มันคือกระจกสะท้อนถึงความซับซ้อนในใจของมนุษย์ และบทเรียนที่ว่า บางครั้ง ความทะเยอทะยานก็สามารถกลืนกินทุกสิ่งที่เรารักได้
